eindelijk op de eerste eindbestemming

G’day mates!

Hier een kleine update van de volgende stap in ons avontuur. Vrijdag 14 September zijn we weer vertrokken vanuit ons verschrikkelijke hostel in Cairns, om met de bus naar Townsville te gaan. De busreis was goed te doen, we hebben zo’n 5 uur lang kunnen genieten van zo’n 10 verschillende landschappen die te vinden zijn in Australië (lees: tropisch regenwoud, outback, bananenvelden, wetlands enzovoort). In townsville hebben we het eerste gezinslid van de Millers Family ontmoet, Vicky, de dochter. Ze nam ons mee om de juiste kleding voor het boerderij werk aan te schaffen, en vervolgens hebben we de nacht doorgebracht bij een vriendin van haar. Hier kwam het eerste verschil in mentaliteit tussen Nederland en Australië al naar voren. Om het kort te zeggen: ze zijn gastvrij, vrolijk, aardig en hebben het vertrouwen in de mensheid. We werden namelijk hartelijk ontvangen, moesten doen alsof we thuis waren en werden die avond alleen achtergelaten in het huis (het gezin wat daar woonde, inclusief vicky, moesten namelijk naar een bal). We waren nog erg moe van de lange vliegreis, dus zijn snel naar bed gegaan.

De volgende ochtend zijn we vroeg vertrokken naar (eindelijk) onze eindbestemming. Na 4 dagen werd dat ook wel eens tijd. Ook hier kwam weer de Australische mentaliteit naar voren: Vicky moest namelijk gelijk weg, dus we werden op het terrein achtergelaten met Shirley (oma) en Becky (aardige stalhulp, 17 jaar). Becky heeft ons vanalles op het terrein laten zien (niet alles, want het hele terrein is namelijk even groot als noord-brabant), en de gang van zaken uitgelegd.

Onze eerste indruk van het bedrijf: dieren worden goed behandeld, veel zorg en liefde voor het werk wat er gedaan wordt, hard werken wordt beloond en tijd voor grapjes. De koeien zijn erg grappig, ze hebben namelijk flaporen en een grote bult op hun rug, ter hoogte van de schouders. De paarden zijn kleiner als verwacht, maar zien er erg sterk uit.

Liz en Barry, de eigenaren van het bedrijf en de vader en moeder van Vicky, waren nog niet aanwezig. Ze waren afgelopen weekend namelijk op campdraft (een wedstrijd wat hier erg populair is waarbij je weeners (afgespeende kalven) moet scheiden, en ze vervolgens door een parcours van paaltjes moet drijven). We hebben ze vandaag voor het eerst ontmoet. Het zijn echt aardige mensen!

Al met al, we hebben de eerste twee dagen op de boerderij overleefd en hebben het erg naar onze zin. Lekker de hele dag buiten tussen de dieren is toch wel echt heel iets anders dan student zijn.