The end

Hallo allemaal!

Hier weer een berichtje uit het verre Australië!
Het weer is iets milder geworden, wat meer wind, maar de voorspelde regen is niet gekomen. Dat betekend dat we in zes weken tijd, twee keer enkele spetters gezien hebben. Inmiddels beginnen ook Liz en Barry te hopen op wat regen, want alle creeks (rivieren) drogen langzaam op (dan hebben de dieren geen water meer naast de watertroggen) en het gras is zo goed als dood door uitdroging. We zijn inmiddels al aangekomen bij onze laatste dag hier, de tijd is erg snel gegaan!

Wie A zegt moet B zeggen!
’s Avonds aan tafel werd er gezegd dat we een strootje moesten trekken wie er mee met de truck ging om hooi te halen en wie zou blijven om de paarden te doen. Becky moest verplicht mee en leek er niet heel blij mee te zijn. Serana leek het echter wel een goed idee om mee te gaan, even weg van de plek waar we al vijf weken zijn. Dus vroeg ze Karli, “wat wil jij het liefst?”waarop zei “de paarden” antwoorden. Mooi dat was geregeld. Na wat gegniffel aan tafel vroeg Serana : Hoe laat gaan we weg? Waarop 04.00 geantwoord werd. Oeps, nou jah, we zien wel dacht Serana.
Even later vroeg Serana aan Becky: Hoeveel hooi gaan we eigenlijk halen? “ow, 350 balen”.
Karli moest daarop natuurlijk vreselijk lachen. Gelukkig voor Serana werd de vertrektijd verschoven naar 05.00 uur. Na 2 uur rijden kwamen we aan op de plek van bestemming. Gelukkig waren er 2 gozers die hielpen het hooi in de vrachtwagen te stapelen waardoor het eigenlijk heel erg snel ging.
Op de terugweg is Serana even in slaap gevallen. Zelfs van de toeter van de truck werd ze niet wakker! Wat natuurlijk materiaal geeft voor tijdens het avondeten om uitgebreid te herhalen en uit te beelden!

Inmiddels is er een tweede potkalfje bij, Charles aka Charlie. Het witte kalfje hebben we Harry gedoopt. (we gaan de gehele Engelse Koninklijke familie langs. Vorig jaar waren er namelijk een William en Kate). Er was ook een derde potkalfje bijgekomen, maar deze is helaas overleden. Ze had melk in haar longen gekregen en kreeg het niet meer omhoog. Dit is gaan helaas gaan ontsteken, de wilde niet meer drinken en is uitgedroogd. Shit happens!

Op een avond voordat we de kalfjes gingen voeren (na het avondeten rond 22.00 uur, wanneer het dus pik donker is), vertelde Barry ons dat we vandaag extra goed moesten uitkijken voor de wilde varkens, hij had er namelijk enkele gespot in de buurt van de stallen. De varkens hier schijnen gevaarlijk te zijn, ze hebben scherpe tanden en kunnen in paniek mensen aanvallen. Wij hadden ze op dat moment nog niet in het echt gezien. Wanneer we na het voeren van de kalfjes een geluid hoorden (wat leek op het geluid van een varken), wisten Karli en Becky niet hoe snel ze weg moesten komen!! Binnen 1 seconde zaten ze bijna op het dak van de buggy, Serana bleef dapper achter met haar zaklamp en lag natuurlijk in een scheur. Wat bleek: het geluid was afkomstig van het nieuwe kalfje!

Inmiddels hebben we al wel wilde varkens gespot, en ze zien er niet zo gevaarlijk uit als dat de omschrijving van Barry ons inbeeldde. Zoals de asterix en obelix evertzwijnen. :P Naast de varkens hebben we ook emoes gespot.

Ook op paardengebied zijn er wat uitbreidingen geweest, er is een ander veulentje bijgekomen (leuk donkerbruin ding bij een witte merrie), en het checken van de drachtige merries behoorde de afgelopen dagen tot een dagelijkse klus. De merries uit de andere paddocks (zo’n 20 stuks) zijn namelijk naar de dichtstbijzijnde gebracht, zodat deze beter in het oog gehouden kunnen worden. Degene die er wat minder goed uitzagen zijn naar de stallen gebracht en worden extra gevoerd.

De hengsten hier zijn ook deze week weer extra gelukkig geweest, meerdere merries kwamen op bezoek voor een pleziertje. Zelfs in de avond, na het avondeten (22.00 uur, in onze pyjama’s), waren we nog bezig met het ‘serveren’ (laten dekken noemen ze hier serveren) van de merries.
De stallen beginnen zo langzamerhand wel op een ziekenboeg te lijken. We hebben inmiddels 2 paarden die hun been verwond hebben in de paddock, waardoor ze een lelijke snee in het been hebben. Deze moeten iedere dag uitgewassen worden. Één paard is geopereerd aan de knieën, deze moet iedere dag pijnstilling en 2 wandelingen. We hebben 2 merries met veulen en dan ook nog 1 veulen met de heup uit de kom, en 1 veulen met een lelijke verwonding aan de knie. Naast het standaard werken zijn we dus ook als zuster aan de slag gegaan.

SPLASH!
Barry en Liz waren de afgelopen dagen weg, ze gingen ergens koeien ophalen die niet in goede conditie waren. Deze worden hier vetgemest en naar de slacht gebracht. De koeien waren echt in een slechte conditie, 2 hebben de reis niet overleeft, 2 moesten uit de wagen getakeld worden en 1 koe wilde niet meer opstaan. Liz vroeg aan Serana of ze de laatste koe (die niet wilde opstaan) wat water wilde geven uit een emmer. Ze moest voorzichtig naar haar toe lopen, door de stress kan de koe namelijk onverwachts uit de hoek komen. Dat deed ze, voorzichtig stapte Serana over een bijna overleden koe die op de grond lag, op weg naar de andere koe. Deze zag Serana aankomen en was daar blijkbaar niet heel gelukkig mee. Terwijl Serana zich concentreerde op de ene koe (waar ze overheen stapte), stond de andere koe op klaar om haar tegen de wand van de truck te pletten. Karli en Becky schreeuwde vanaf de zijkanten dat ze moest maken dat ze weg kwam! Gelukkig raakte de koe alleen de emmer water die Serana in haar handen had, en kon ze aan de verplettering ontsnappen! Karli en Becky, die bijna een hartaanval opgelopen hadden, konden weer opgelucht ademhalen. Dat was echt close!

Na deze schrik werd Serana ook nog getroffen door een spin attack. Een grote spin van ongeveer 10 cm doorsnee kroop tegen haar been omhoog. Wat een geluksdag!

The end.
Na 6 weken zijn we hier wel ongeveer in de routine gekomen van het werk op een cattle station. Sommige werkzaamheden zijn echt heel leuk, maar we hebben wel geleerd dat er ook veel vervelende klusjes bij komen kijken. Ondanks dat we klaar zijn voor de volgende avonturen, zullen we deze plek en de mensen hier wel een beetje gaan missen. Voornamelijk Becky, waar we ongeveer ons gehele verblijf mee opgetrokken hebben. Zij zal al het werk nu weer in haar eentje moeten gaan doen, waar we veel respect voor hebben.

Iedere dag werken van zonsopgang tot zonsondergang gaat zijn tol eisen, we krijgen ook steeds meer lichamelijke klachten (voornamelijk de vele muggenbulten van muggen die ook overdag steken zijn erg vervelend). Wanneer je hier verteld dat je graag op vakantie gaat lachen ze je uit. De mensen hier hebben namelijk compleet geen idee hoe het is om een ander leven te leiden als dat zij doen. Lichamelijk zijn wij misschien wel lui, en kunnen we ons lichaam niet tot het uiterste drijven, maar geestelijk merken we toch wel dat wij opzoek zijn naar meer uitdaging. De routine hier gaat op een gegeven moment toch echt vervelen :P

Onze koffers zijn bijna gepakt, morgen krijgen we nog een helikopter vlucht die we nog te goed hadden van Josh, en daarna zullen we op weg gaan naar Magnetic Island. Klaar voor de volgende belevenissen!

Wist je dag:
- Barry heeft zijn eigen taal. Wanneer je hem helpt als hij b.v. in een trekker rijd, wijst hij met zijn vingers alle kanten op om je te laten begrijpen wat hij bedoelt. Je raad het al, wij snappen er niets van. Van de week kwamen we er echter achter, dat we niet de enige zijn die er niets van snappen. Zelfs Vicky (dochter) en Liz (vrouw) begrijpen zijn taal niet. Ze zeggen dan ook dat wij dat maar gewoon moeten negeren. Wat een opluchting!
- De kat hier eet de ratten op voordat ze dood zijn. We waren wat spullen aan het opruimen toen we een nest ratten tegenkwamen. Beck riep dat we de kat moesten halen zodat hij ze zou opeten. Dat doen we dus niet meer, de kat pakte een baby ratje, startte met eten bij de staart waardoor het beest ongeveer de gehele maaltijd nog in leven was. Wat een hel om als toeschouwer te moeten bekijken!
- Wanneer je in de buggy rijd, en er zit iemand achterop met een paard, is het belangrijk dat je in de gaten houd als diegene er nog steeds zit. Beck en Karli speelde namelijk het spelletje: ik ga op vakantie en ik neem mee, net iets te fanatiek waardoor ze vergaten dat Serana nog achterop zat. Serana zat daar inmiddels niet meer, ze liep ongeveer 100 meter achter de buggy te lachen omdat Beck en Karli compleet niet in de gaten hadden dat ze niet meer achterop zat!
- Karli had al een gat in haar ene hand, die zat tussen een of ander koeien apparaat, maar nu heeft ze ook in haar andere hand een gat. Maar deze keer doordat ze uit de buggy was gevallen. Ze wilde net iets te snel naar de WC.
- De dogschool is afgelopen weekend geweest, we hebben veel geleerd over het drijven van schapen en koeien met honden, en dan voornamelijk hoe je een jonge hond het drijven leert. Zo’n 20 mensen met pups kwamen langs om hun kwaliteiten te laten zien, en voornamelijk om te oefenen met de jonge pups. Ze kregen aanwijzingen van Queensland beste hondendrijver, hij won namelijk bijna alle wedstrijden op dat gebied!
-Tijdens een van de avond voedingen zagen we een dier dat leek op een muis/rat en een kangaroe. Het bleek een kangaroerat te zijn. Het springt als een kangaroe, maar zijn gezicht is muizeriger. Hij is 2 à 3 keer groter dan een kat.